Yokluğumda “sayfama toz kondurmayan dostlara selâm” olsun.))
Gelipte gittiğini fark etmessem işte o zaman kaybederim,Semt delikanlısı tabiriyle “sinyale çıkmış” gibiyim,Kusura kalmayın, Özlem,Özlenen,Özleyen Biz olduğumuz sürece.Özümüzü,sözümüzü ve ömrümüzü rızandan ayırma Allahım. Nedense biz insanlar ölümü unuturuz,Her aksam uyudugumuz,Sabah uyanamama gerceginin oldugu gibi. Yasadıgımız bir “hic” olan bu dünyaya yönelik yönümüz hep ağır basar. Öteki dünyayı arka planda tutmayi alışkanlık haline getirdik. Diyebilirsiniz bana hayatımizin dengesi bozuldu.? Bir tarafmız eksik kaldı? Hırs veya başka bir tabirle doyumsuzluk (tamahkârlık); insanın beden ve gönül sarayını tahrip eden iki tane amansız manevi hastalıktır… Bu hastalığın bulaştığı insanların; merhamet ve acıma duyguları körelir. Evet, hırs; manevi bir hastalıktır ki, bu hastalığın tek bir tedavisi vardır: “Tahkiki bir İman, Salih amel ve kararlı bir tevbe!…
Büyükler bize ne derdi.? nasihat nasihat, sürmez yarım saat! Hayata dair küçük elkitabi gibi düsünün.
Bir Vaziyet-i marziye’den nasihatler..
